Nour-Eddine Jarram

Nour–Eddine Jarram (1956) kreeg in de jaren 90 bekendheid met zijn schilderijen waarin hij werken van Hollandse meesters vermengde met motieven uit de islamitische beeldcultuur. Zo kregen de heelmeesters op Rembrandt’s Anatomische Les bijvoorbeeld tulpen als hoofden. Daarna ontwikkelt hij een eigen wereld met glooiende landschappen in verzadigde kleuren waarin figuren zijn verborgen. Het lijken beelden uit een droom of hallucinatie, in de plooi van een berg licht een gezicht op, een heuvel vormt de schouder van een man. Tijdens het tekenen wordt de ene vorm door de andere opgeroepen. Door de warme aardkleuren, diepe blauwen en de elegante, soms kalligrafische lijnvoering hebben de pasteltekeningen een onmiskenbaar niet westers karakter.

Jarram, opgeleid in Casablanca en later in Enschede, verenigt in zijn werk een abstracte vormtaal met meer verhalende en figuratieve elementen die steeds via een omweg in de voorstelling worden ingepast. Door een nieuw atelier in een landelijke omgeving van weilanden en bossen kwam hij ertoe het 17^e eeuwse Hollandse landschap te bestuderen in een serie pasteltekeningen. Hier en daar verschijnt een mannetje opgebouwd uit kalligrafische tekens in het landschap, een verwijzing naar Jarram’s positie als kunstenaar met een Marokkaanse achtergrond in de Nederlandse cultuur. Meer recent richt hij zich op de actualiteit van de vluchtelingencrisis en de positie van allochtone jongeren in onze samenleving. Daarbij gebruikt hij nieuwsfoto’s en selfies die jongeren op social media delen, die hij in ontroerende en pakkende aquarellen vertaalt.