Johan Tahon
White Heat
17 mei t/ m 15 juni 2008
Johan Tahon (1965) werd midden jaren negentig ontdekt door Jan Hoet en geldt als een van de meest veelbelovende beeldhouwers van België. WHITE HEAT is de eerste solotentoonstelling van Johan Tahon in een Nederlandse galerie.
In zijn werk staat de mensfiguur centraal, die hij vaak weergeeft als een uitgerekte, breekbare gestalte. Tot voor kort werkte Tahon uitsluitend in gips, dat hij na het uitharden met een bijl bijkapt tot de gewenste vorm. Het proces van opbouwen en bijwerken is sterk gevoelsmatig en intuïtief, wat zich vertaalt in het zoekende en kwetsbare dat zijn mensbeelden uitdrukken. Daarbij is ook steeds een notie aanwezig van de nietigheid van de mens tegenover het universum, of de onvolkomenheid van de mens tegenover het goddelijke, waarmee Tahon uiting geeft aan een basaal zoeken naar spiritualiteit.
Sinds een jaar werkt Johan Tahon ook in keramiek, die hij met witte glazuur overdekt. Omdat de beelden in de hitte van de oven hun definitieve vorm en kleur krijgen is de tentoonstelling WHITE HEAT getiteld. Ook in de keramische beelden geeft hij de mens weer, vaak zijn dat hoofden met licht Aziatische trekken, die enkel of verdubbeld en tegen elkaar geplaatst de toeschouwer aankijken. De dubbele gezichten zijn zowel tweelingen als de materialisering van een alter ego dat in de tweede kop zichtbaar wordt gemaakt. Pièce de résistance van de expositie is een enorme gipsen leeuw met een mensengezicht, die de bezoeker in de voorruimte van de galerie opwacht. Het beeld sluit aan op de eeuwenoude mythe van de sfinx, maar staat ook voor de macht die de mens kan verteren als hij hem niet beteugelt.