Pascal van der Graaf, Ingrid van der Hoeven, Justin Wijers

26 januari t/ m 2 maart 2008

Pascal van der Graaf (1979) was een van winnaars van de afgelopen Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst. Zijn palet bestaat uitsluitend uit grijstonen. Hiermee bereikt hij een qua kleur neutraal beeld waarmee hij verschillende manieren van schilderen onderzoekt. Vaak is er een dramatische beweging in het doek aanwezig van een gebogen boom of de ellips van een wiel, die van onder naar boven midden door het beeld loopt. Zo wordt je blik van de fluwelige onderpartij naar de hoekige dennen aan de horizon, naar de lucht gevoerd, waarin psychedelisch golvende wolken hangen. Op de stam van de boom zijn woorden geschilderd, vaak duistere teksten uit popsongs, die de dreigende, soms apocalyptische sfeer van de voorstelling versterken.
Ingrid van der Hoeven (1962) richtte zich in haar beelden op de klassieke Indonesische en Chinese vormentaal zoals je die ziet in tempel- en grafarchitectuur. De vrouw wordt daar vaak ingetogen weergegeven als een gestileerde, knielende gestalte. Sinds enige tijd heeft die traditionele, dienende houding plaatsgemaakt voor het zelfbewuste, stoere imago van de vrouw in de hedendaagse mode en films in China. De beelden zijn opgebouwd uit verlijmd mdf, hard- en zachtboard, waarin met zaagsneden de lijn van de kleding is aangegeven. De vrouwen zijn vanaf het middel weergegeven, hun houding is tegelijk uitdagend en bedachtzaam, alsof ze het juiste moment afwachten om in actie te komen. Hun gezichten zijn niet ingevuld waardoor er geen sprake is van een portret maar een universeel beeld van de moderne Aziatische vrouw.

Justin Wijers (1981) tekent slachtoffers van geweldsmisdrijven en verkeersongelukken, die hij op het internet vindt. Met dunne kleurviltstift geeft hij de gehavende lichamen in ijle, precieze lijnen weer. Omdat ze bijna onherkenbaar verminkt zijn zie je eerst de kleurige patronen van de viltstift, waardoor de lichamen doen denken aan een landkaart met hoogtelijnen of een bloeiend veld met planten. Vaak schrijft Justin Wijers ook teksten in de patronen die hem spontaan invallen tijdens het tekenen. Sinds enige tijd aquarelleert hij ook in de tekeningen, waardoor ze een zachte uitstraling krijgen. Uit de tekeningen spreekt een grote toewijding en aandacht. De anonieme slachtoffers die op morbide internetsites als griezelobject fungeren krijgen zo een laatste eerbetoon.