Je zou ze kunnen vergelijken met de Seelenlandschaften van Caspar David Friedrich waarin de innerlijke wereld en de emoties van de kunstenaar tot uiting komen in het landschap. Zoals vaak verwerkt Gerlach elementen als verticale lijnen of een zwierige draadfiguur in het beeld die de ogenschijnlijk vertrouwde landschappen ook iets vervreemdends geven.

Dan Zhu (1985) schakelt in haar werk van een macro naar een microniveau en past parallele perspectieven toe om verborgen energieën in de natuur zichtbaar te maken. Haar voorstellingen hebben iets magisch, oren veranderen in vlinders en zaden verspreiden golvende lijnen die een interieur aftasten. De zogeheten Spirit Resonance uit de traditionele Chinese schilderkunst is daarbij belangrijk, niet de wetenschappelijk accurate weergave staat voorop maar het wezen van een object of figuur moet worden gevangen. Voor Dan Zhu zijn de westerse en aziatische kunst even waardevol, het zijn verschillende wegen die naar hetzelfde doel leiden. In haar eigen woorden: “Curators or art historians are always swimming along the river, but artists are jumping all over the place.”