Vertrekpunt van de expositie is de nieuwe publicatie Aardgordels/Terrestrial Belts. Karin van Dam (1959) bekijkt daarin haar oudere werk dat vooral geïnspireerd was op stedelijke structuren vanuit haar nieuwe werk waarin ze focust op de natuur. Haar lange vriendschap met de Taiwanees/Canadese kunstenaar Ed Pien (1958) is hierbij belangrijk. Ze maakten samen meerdere reizen door Canada waar de natuur bijna alles bepalend is. Onlangs namen ze deel aan het project Soil in de North West Territory, Yukon waarin de zorg om de aarde een rode draad is. Wetenschappers en kunstenaars werken hierin samen in een onderzoek van de bodem, die je kunt opvatten als een levend archief waar de geschiedenis van de natuur laag op laag bewaard is. Gesprekken met first nations bewoners, wandelingen door gletsjergebieden, door half zwartgeblakerde bossen en langs grillige oevers van kreken zijn ‘field notes’ ontstaan, die in de expositie in een vitrine worden getoond.

In de tentoonstelling wordt een verbinding gemaakt van oud en nieuw werk over een periode van ongeveer dertig jaar. In de woorden van Karin van Dam: “Door verbindingen te leggen tussen de werken is er een nieuwe wereld ontstaan tussen macro en micro systemen en constructies, tussen stad en land, tussen verticaliteit en de horizon”.