Nour-Eddine Jarram (1956) voelt een grote betrokkenheid bij het lot van migranten en vluchtelingen. Aan het begin van de crisis besloot hij het onderwerp op te pakken en startte een reeks aquarellen die hij tot op de dag van vandaag voortzet. Als Marokkaanse nieuwkomer in de vroege jaren 70 in Enschede kent hij de moeizame weg van de migrant die een plaats moet zien te vinden in de westerse maatschappij.

In zijn vroege schilderijen en tekeningen vermengde hij Marokkaanse motieven en patronen met het werk van Hollandse meesters als Rembrandt wiens werk hij al van jongsaf bewondert. Hierna volgden schilderijen en pasteltekeningen van half abstracte landschappen in verzadigde kleuren waarin menselijk figuren opduiken. Deze werken hebben een mysterieuze soms sprookjesachtige sfeer waarin je als kijker kunt ronddwalen. De pastels daarna zijn gebaseerd op landschappen van onder anderen Jacob van Ruysdael en Jan van Goyen.
Hij laat daarin een calligrafisch figuurtje rondrennen opgebouwd uit arabische letters, een soort avatar of alter ego van zichzelf die de wereld van de 17e eeuwse Hollandse meesters verkent.