Nu:
SUMMER
Arthur Cordier, Janice McNab
Ronald Versloot
schilderijen, draadfiguren
15 t/m 30 Juli 2023
daarna op afspraak t/m 20 augustus
Arthur Cordier, Bord de Route, 2023, vinyl, paper on pvc, 110 x 80 cm
Janice McNab, Summer, 2021, oilpaint on canvas, 120 x 120 cm
Ronald Versloot, Lighten Up, 2022, copperwire, spraypaint, 50 x 30 cm
Arthur Cordier, no title (AC>2023.02), 2023, vinyl, pvc, 2x 80 x 100 cm
Janice McNab, Undone, 2019, oilpaint on linenpaper, 47 x 50 cm
Ronald Versloot, Listen Up, 2022, wood, copperwire, spraypaint, 50 x 30 x 17 cm
Arthur Cordier, Swirl, 2023, vinyl, paper on pvc, 100 x 80 cm
In het werk Summer zweven zonnebrilglazen die roze bloemblaadjes bedekken of veranderen in gloeiende schijven waar in de hitte gouden druppels uit vloeien. Een zijden sjaal met plantmotieven wordt omgetoverd tot een denkbeeldige tuin waarin cactussen bloeien bij nacht. Janice McNab (1964) is een Schotse kunstenaar die in Den Haag woont en werkt. In haar schilderijen roept ze een vrouwelijke beleving op aan de hand van dingen die we eten en dragen zoals de shawl in The Ghost Garden. Ze schildert ook draad en tape waarmee je reparaties uitvoert en draadfiguren met daarin vlammen als ogen, samengestelde beelden waarmee ze in overdrachtelijke zin een gemoedstoestand uitdrukt.
Arthur Cordier (1993) gebruikt afgedankt vrachtwagenzeil als basis voor zijn schilderijen. Op het verweerde en verkleurde oppervlak van het zeil brengt hij met tape en stickervel een compositie van organische en abstracte vormen aan. De organische vormen zijn gebaseerd op foto’s van plantenbladeren die hij uit vinyl snijdt en op het schilderij plakt. Het vinyl wordt deels verwijderd waardoor de vormen zich half tonen en half verhuld blijven.
In andere werken wordt het vinyl gebruikt als tijdelijk schabloon om de contouren van de planten op het pvc uit te bleken en zichtbaar te maken. Naast dit formele onderzoek maakt Arthur Cordier ook een maatschappelijk statement door materiaal dat economisch geen waarde meer heeft in het artistieke proces in te zetten.
Ronald Versloot (1964) laat een serie draadfiguren zijn die hij floating drawings noemt. Een boomstam met hoed, een vrouwengezicht in een spiegel of een vrijend paar worden in contour weergegeven en vrij in de ruimte of iets voor de wand geplaatst.
De draadfiguren zijn verwant aan de linofiguren die Versloot eerder in zijn schilderijen gebruikte. Ook deze waren als contour aanwezig, als een soort acteurs op een geschilderde bühne. Hij thematiseerde daarmee het aloude Figur – Grund Problem in de schilderkunst: hoe verbind je de menselijke figuur met de achtergrond. Met de floating drawings doet hij een stap verder door ze als zelfstandige figuren vrij in de ruimte te zetten.
