Ronald Versloot

Ronald Versloot (1964) onderzoekt al lang de mogelijkheden van het vermengen van schilderkunst met de grafische techniek van de linoleumsnede. De linofiguren zijn als het ware acteurs die in een geschilderde setting optreden. Hiermee snijdt hij het eeuwenoude Figur – Grund Problem in de schilderkunst aan: hoe verhoudt de (menselijke) figuur zich tot de achtergrond en hoe breng je die twee tot een eenheid. De linofiguren bieden nieuwe mogelijkheden om dat fenomeen op scherp te zetten. Omdat de figuren in contour zijn weergegeven kun je recht door ze heen kijken op de geschilderde achtergrond. Die ijlheid wordt weer tegengesproken door de gedrukte figuur een zware geschilderde schaduw te geven. Je vraagt je daardoor af of het geschilderde werkelijk is of de lino.

In andere schilderijen gaat Ronald Versloot nog een stap verder. Hij snijdt het gezicht van een geportretteerde man of vrouw gedeeltelijk los van het doek en laat dat naar beneden hangen. De illusie van het schilderij wordt hiermee aangetast en tegelijk verrijkt: de figuur maakt zich los uit het doek en komt de ruimte in. In zijn pasteltekeningen tast Versloot ook het vlak van de voorstelling aan door gaten in het papier te maken of het gedeeltelijk te verbranden. De jurk van een vrouw geeft hij echte schroeivlekken of hij brandt een gat in het papier in een tekening waarop een rokende man is afgebeeld. In de voorstellingen is vaak een surreële spanning aanwezig, je lijkt het moment te zien net voor of na een dramatische gebeurtenis