Erik Pape, Philip Akkerman, Rens Krikhaar
schilderijen, tekeningen, aquarellen
6 oktober t/m 4 november 2012
De schilderkunst is in onze tijd nog altijd een vitale kunstvorm, waarin na het postmodernisme het aantal onderwerpen en stijlen onbeperkt lijkt. Sommige schilders richten zich echter helemaal op een thema dat ze consequent uitdiepen. In de komende tentoonstelling worden drie generaties Nederlandse schilders getoond die zich met overgave aan één onderwerp wijden.
In de galerie worden tekeningen van Rens Krikhaar en Philip Akkerman getoond, samen met Erik Pape’s aquarel schetsboeken. Schilderijen van de drie kunstenaars zijn te zien op de extra locatie Toussaintkade 55.
De meest senior painter in de tentoonstelling is Erik Pape (1942) die vanaf het begin van zijn lange carrière een fascinatie heeft voor de stad Parijs. De motieven waren eerst het Canal St. Martin en de ronde vijvers in de Tuilerieën, die hij bijna abstract en met aandacht voor het licht schildert. Na deze sterk atmosferische schilderijen gooit hij het roer radicaal om en gaat hij heel concrete, bijna brutale voorstellingen schilderen van de Notre Dame, Gare du Nord, Sacré Coeur, en métrostations. Om het cliché te beteugelen schildert hij een lijst om de voorstelling en kijkt hij of hij deze platgetreden onderwerpen nieuw leven kan inblazen. Gaandeweg verdwijnt de lijst en verschuift de aandacht naar één motief: de Place de la Bataille de Stalingrad. Op dit drukke verkeersplein komt de métro boven de grond met een viaduct van aaneen- geschakelde bogen op gietijzeren zuilen. Eerst geeft Erik Pape de plek expliciet weer maar al snel wordt het een meer verinnerlijkt beeld, waarin hij de beleving van het plein vangt. Slechts de contouren van de zuilen en bogen zijn nog te zien die door glimlichten diepte en dynamiek krijgen.
Philip Akkerman (1957) is een fenomeen in de hedendaagse Nederlandse schilderkunst. Al vanaf 1981 schildert hij uitsluitend zijn eigen gezicht. Binnen de beperking van het zelfportret gebruikt hij een breed arsenaal van stijlen en technieken. Zoals de oude meesters begint hij met een tekening die in een onderschildering wordt overgezet op paneel en vervolgens wordt aangevuld. De portretten lopen in stijl en kleur uiteen van ingehouden en realistisch tot uitbundig en grotesk.Zo is er een Philip Akkerman met spiedende blik, met hoge hoed, of ander attribuut, maar ook met een vertekend gezicht, bont gekleurd of bijna opgegaan in de losse penseeltoets die zich in de achtergrond voortzet. Door het strikt vasthouden aan het concept van het zelfportret is het oeuvre ook een tijdsdocument. Elk schilderij geeft het gezicht van de kunstenaar op het moment van schilderen weer en daarmee het verglijden van de tijd. Zie interview Philip Akkerman van RTV Noord Holland
Rens Krikhaar (1982) studeerde ruim drie jaar geleden af als schilder – tekenaar. Hij heeft een grote belangstelling voor de traditie van de westerse en aziatische kunst. Sinds een jaar richt hij zich in zijn schilderijen op de 17e en 18e eeuwse zeevaart. Daarbij doet hij ook onderzoek naar de zeegeschiedenis waarin helden als Michiel de Ruyter en roemruchte kapers als Simon de Danser opduiken. Met die kennis in het achterhoofd laat hij het traditionele genre van het zeegezicht herleven. In de kleinere formaten schildert hij vaak een ijle voorstelling waarin de schepen slechts met een paar streken zijn neergezet. De grotere doeken zijn meestal meer uitgewerkt met dramatische licht-donker partijen en soms heftige scènes met brandende en exploderende oorlogsbodems.