Ingrid van der Hoeven (1962), zelf van Indische komaf, richt zich in haar sculpturen op het beeld van de Aziatische vrouw, die zich uit haar traditionele, onderdanige positie heeft losgemaakt tot een zelfbewuste, weerbare vrouw. Haar beelden rijzen vanaf het middel op vanaf de grond. Hun houding is zowel krachtig, zelfbewust als ingetogen en verstild, het hoofd vaak naar boven gericht. De beelden zijn uit verschillende lagen opgebouwd uit neutraal gekleurd mdf, zachtboard, en meer recent uit polyurethaan. De lijmnaden tussen de lagen worden gekleurd met pigment die de rondingen van de vrouwen accentueert en de beelden dynamiek en scherpte geeft. Ingrid van der Hoeven vindt het beeldmateriaal voor haar sculpturen in Aziatische modebladen en kalenders, maar ook in het straatbeeld in Rotterdam waar een veelheid van culturen samensmelt. In het atelier fotografeert ze zichzelf in de houdingen van de Aziatische modellen. Hiermee wordt ze zelf het uitgangspunt van de sculpturen en onderzoekt ze ook haar eigen identiteit als Nederlandse met een gemengde culturele achtergrond.