ZEE
Stan Klamer, Rens Krikhaar, Astrid Nobel
Zeger Reyers, Dirk Zoete
werk op papier, tekeningen, installatie, video
24 mei t/m 21 juni 2015
De zee roept een breed scala van associaties en emoties op, haar mysterieuze dieptes en vernietigende stormen jagen angst aan, oneindige wateroppervlakten en het serene komen en gaan van de golven bieden schoonheid en troost. In de kunst komt de zee al eeuwen lang aan bod, Rens Krikhaar (1982) verbindt de traditie met het heden door het 17e eeuwse zeestuk nieuw leven in te blazen. Met een zekere stilering en surrealisme tekent hij galjoenen en zeemonsters, in ZEE toont hij zijn interpretatie van Michiel de Ruyter’s historische tocht naar Chatham. Stan Klamer (1951) geeft de zee weer als een zeekaart in overdrachtelijk zin waarin hij eilanden, waterwegen en schepen op een vrije manier ordent.
De schepen van Dirk Zoete (1969) zijn opengewerkte theatrale constructies die hij eindeloos kan uitbreiden, hij plaatst de bouwwerken op een bühne waar ledenpoppen als acteurs optreden. In de installatie Wait I’m in the Middle of Something van Astrid Nobel (1983) valt het besef van tijd weg bij de ervaring van een nachtelijke zee die oplicht door algen. Een trapje dat vanaf de wand vrij in de ruimte eindigt versterkt het gevoel van oneindigheid. In de video Drumkit van Zeger Reyers (1966) wordt de kracht van de zee zichtbaar gemaakt door een kluwen lege olievaten in de branding. De vaten worden door de golven tegen elkaar geslagen, als een instrument dat bespeeld wordt door de zee.