Zomeropstelling

Heidi Linck, Eric Winarto

tekeningen

24 juni t/m 29 juli 2012

IHeidi Linck (1978) onderzoekt in haar tekeningen ruimtes die in onbruik zijn geraakt of verlaten zijn. De basis voor de tekeningen zijn plekken die ze zelf heeft bezocht, waarvan ze foto’s en notities opslaat in een steeds groter wordend archief. In de tekeningen geeft ze de interieurs in zwarte inkt weer waardoor je eerst alleen de contouren van het vertrek en de lichte rechthoeken van ramen of vitrines ziet. Pas na langer kijken opent de ruimte zich alsof je ogen gewend raken aan het donker en je de omtrekken van vormen en voorwerpen kunt onderscheiden. Door deze reductie krijgen de ruimtes iets abstracts en autonooms alsof ze een eigen leven leiden. In de tentoonstelling zijn verschillende tekeningen te zien van zalen in een verstoft legermuseum in Brussel, waarin langzaam de vaandels, kostuums en wapens opdoemen uit de mantel van het donker.

In het werk van Eric Winarto (Genève 1980) is juist het licht allesbepalend. Tegen een helle achtergrond tekent hij met verfijnde lijnen bossen en landschappen waarbij de contouren van de bomen en takken schril afsteken in het tegenlicht. Opvallend is de geometrische ordening van de bomen en takken, soms lijken ze op de structuren van ijskristallen, waardoor het contrast van licht en donker verhevigd wordt. De land-schappen hebben ook iets onmiskenbaar Aziatisch door de elegantie van de lijnen waarmee een weids vergezicht wordt opgeroepen. Vaak is er ook een heftige beweging in het beeld aanwezig, alsof de bomen worden bewogen door een stormachtige wind. Deze heftige beweging is voor Winarto ook een metafoor voor de tegenstrijdige emoties en passies van de mens.